Crying Gypsy Boy

Medellin heeft een prachtig sportcentrum midden in de stad. Het voetbalstadion met zijn twee clubs Nacional en Independiente, handbal, zaalvoetbal, judo en tennisvelden complementeren het Estadio park. Hier bevindt zich ook het olympisch zwembad. Met zijn vijftig meter ruim genoeg om zonder al te veel omtrekkende bewegingen mijn meters te maken. Het is alweer een tijd geleden dat ik mijn kilometers heb gedaan en dien daarom ook weer opnieuw de souplesse in mijn schouderspieren te krijgen; want het vele zitten en hangen in de bus heeft mijn gestel iets doen krommen. De trip er naartoe is vaak al een kadootje, ik zit in het posh villawijk Poblado. De hostels hier in Colombia zijn het best geoutilleerd van alle landen die ik heb bezocht. Een aparte flimkamer met heerlijke loungebanken. Vaak een ruim balkon met hangtafels en stoelen. Een grote keuken en snelle internetverbindingen maken het hier zeer aangenaam logeren. In deze wijk is ook een studentencampus gesitueerd en daar kun je heerlijk eten voor weinig en lekker flaneren over de promenades. De metro brengt je voor een gruipstuiver van N/Z/W/O en na het zwemmen ga ik vaak in de bibliotheek een lekker bakkie koffie drinken en de kranten doornemen.
Op een avond kom ik in Zona Rosa in een bar twee relaxte gasten tegen. Ze verkopen t-shirts met hele toffe prints erop. Hun collectief heet purafuria en op deze link te vinden http://lapurafuria.com/
Het blijkt de artist met zijn manager te zijn, de manager weet onwaarschijnlijk veel over voetbal en vooral NL-se spelers. Gek genoeg is zijn all time favorite Pier van Hooydonk. Zijn vraag: wat hij nu doet? kan ik niet beantwoorden maar 1 dag later lees ik op wiki dat Pier nu commentator is en twee jaar terug voor 2 miljoen de bietenberg op ging vanwege een scam in China.

De uitnodiging om mee te komen voetballen sla ik niet af, maar ik moet me nu wel bewijzen omdat ik verteld heb, dat ik semi professioneel heb gevoetbalt in Amsterdam. De partido verloopt met twee assists en een streep in de kruising perfect waardoor ik de eer van de oranje leeuw hier in Colombia; extra cachet heb kunnen geven.

Mijn laatste dag in Medellin vertrek ik naar Guatape, een eilandenrijk op een uur rijden ten noorden van Medellin. Er staat daar een puist van een berg in het verder vlakke merenlandschap. Met zon 650 treden kun hierbovenop genieten van het prachtige uitzicht. Op mijn weg naar beneden zie een huis met boot en vraag aan de eigenaar of hij me uitvissen wil nemen in dit prachtige merengebied. http://www.colombianrealty.com/juegos-suramericanos/images/stories/guatape-antioquia.jpg
Voor een schappelijke prijs gaan hij en zijn zoon me voor naar de boot. Zijn zoon lijkt op dat beroemde schilderij wat in elk plattelandshut op de vliering hangt, zigeunerjochie met die traan in zijn ogen. http://www.all-paintings.com/uploadfile/product/famous-artists-Amadio--Bragolin--Paintings/Crying-Gypsy-Boy-0.jpg
Blauwoogig is hier heel apart en met gelijkende gezicht moet ik onwillekeurig aan mijn oma denken. Het ouwe motortje slaat na zo´n twintig trekbeurten in zijn hum en we tuffen zo al blinkerend het meer over. Ik vang een snoekbaar van twintig cm en die wordt na terugkomst vakkundig schoongemaakt en gefrituurd. Ik smikkel de vis naarbinnen en ga daarna met de familie mee in een Renault 4GT, handgeschakelt en zo comfortable zittend, zoefend mee het dorp in. Bij de plaatselijke bakker staat de platte TV aan en ik zie dat Ajaks deze avond tegen Real Madrid moet. Met een bakkie koffie en wat pasteitjes zie ik de jongens van Jol als aangeschoten wild door de Arena suffen.